XIX. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Biglang umalis si Mariel, nakasimangot sya. Pero ako naman pinagbuksan ko pa sya ng pinto at sabay kaway. Hindi ko talaga maintindihan kung ano ang biglang nagpaiba ng mood nya o kung anong dahilan bat parang sobrang galit sya. Para lang pala akong tanga sa ginawa ko, imbes na amuhin ko sya pinagbuksan ko pa sya ng pinto. Hindi ko na din nagawang ihatid sya sa sakayan ng pedicab. Binabagabag kasi ako ng tawag ni Mirz parang gusto ko ulit syang ligawan, pero may mahal na akong iba, ang lakas lang talaga makatukso ng sinabi nya, ako naman parang si Eba na kakagat sa mansanas. Pero hindi pwede tong mangyari, ayaw kong mawala si Mariel sa akin, pero wala naman talagang kasiguraduhan kung sa akin talaga sya. Bahala na araw araw namang nakikita ko sya, ang problema lang hindi ko talaga masabi sa kanyan ng diretsahan kung gaano ko sya kamahal, at hindi lang yon, pati yung intensyon ko bat gusto ko sya maging girlfriend, mahirap daw magkaroon ng relasyon lagi sa aking sinasabi ng mga kapitbahay kong kababata ko dati pero may mga anak at asawa na. Kapag napasok ka daw sa isang relasyon parang isang selda na kulong ka daw at ang tanging paraan daw para makawala ay kung makikipag break ka. Kung hindi ka naman daw makikipag break ikaw na ang bahala kung kakayanin mo ang parusang ibibigay sayo ng mahal mo. Kadalasan daw kasi sa babae bossy daw, sila daw ang dapat masunod, kung ano ang gusto dapat ibigay. Sa palagay ko naman hindi naman ganun si Mariel kung magiging kami, baka sya pa ang ang magbigay nang magbigay sa akin, dahil alam nyang hindi kami mayaman. Baka bilan pa ako nun ng mga gusto kong damit at sapatos, nakakahiya nga lang, baka isipin nyang mukha akong pera. Tinext ko na lang sya.

"Nsn knb? Ingat k.."

Hindi sya nagreply, ganun naman talaga ang babae kapag galit sila hindi sila iimik kung tatanungin mong okay lang sila, sasagot na okay lang sila. Sa kaloob-looban nun gusto ka na nilang buhusan ng kumukulong mantika. Nagtataka lang ako bat ko pa pala itatanong sa kanya kung okay lang sya kung alam ko namang hindi, para namang katangahan yung tanong na yun. Baka lalo lang mag-init ang ulo nya. Kaya kapag ganito na ang sitwasyon, hinahayaan ko na muna na lumamig ang ulo nya saka ko sya itetext ulit. Pero kung wala talagang reply, hindi ako mag-iisip na wala syang load dahil naka plan daw sya, galit lang talaga yun kapag ganun na ang nangyayari. Kung itetext ko sya ng itetext at paload ako ng paload siguradong ubos ang load ko. Biglang may naghagis sa akin ng isang supot na may lamang bagong lutong pandesal---si Tatay pala. Si Neneng naman tuwang tuwa dahil may pandesal na naman na isasawsaw nya sa mainit na kape. Ang bata bata pa lang nya mahilig na sa kape, wala namang magagawa wala kaming pambili ng gatas kaya kape muna ang iinumin nya. Kung meron namang pera bibilan namin sya ng gatas. Hindi na nga pala ako pumapasok sa trabaho ko, ayaw ko na doon, yung manager ko sobrang bossy at daig pa yung may ari ng branch namin kung makapanermon. Buti pa yung may ari nun, kapag pasko bibigyan kami ng hamon, kapag naman pasukan school supplies para daw sa mga kapatid namin, kapag pyestang patay wala sya nasa simenteryo pinupuntahan nya ang asawa nyang matagal ng yumao.

Tiitiitit tiitiit tiitii tiit.

May nag text!
"I'm home. Bye"

Natuwa na din ako kahit pa parang ampalaya shake ang lasa ng text nya sa akin. Hindi ko na lang nireplayan, away lang ang aabutin nun. Alas kuwatro na ng hapon, hindi naman na ganun katirik ang araw at puro ulap ang matatanaw sa langit, umakyat ako sa bubungan at tinignan ang mga kalapati na pag mamay ari ni Berto yung kababata ko na mabaho kahit maligo pa. Humiga ako sa bubungan at nakatingin sa langit, nangangarap ako na kasal na kami ni Mariel at sinabi ko:

"Mariel Punongbayan"

May kasamang action na wari ba'y pinunasan ko ang langit habang binabanggit ko ang pangalan nya na kasama ang aking apelido. Libre lang talaga mangarap wag nga lang aasa ng sobra, masakit kaya masaktan sa pag-ibig sabi ni Berto, para daw yang kalapati na aalagaan mo, papakainin, bibigyan ng tirahan, pero kapag nadagit ng iba, ang sakit lang. Syempre saan pa ba nya maihahalintulad ang lahat ng bagay kung hindi sa kalapati.

XVIII. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Sa hindi inaasahang pagkakataon, tumawag ang dating ka M.U. ni Lando na si Miraflor, Mirz for short. Naging kaklase ito ni Lando noong 1st year 2nd semester, dumating ang pasukan para sa 2nd year, wala na si Mirz at ganito ang kwento. 1st year college ako noon, at unang araw ng pasukan, sya ang katabi ko, hindi ko pa sya masyadong pinapansin. Maganda sya, mabango, makinis, maputi, nakakagigil. Pero sabi ko sa sarili ko, mukhang hindi kakayanin ng powers ko kausapin sya, mukhang matapobre at mapang-api sa tulad kong mukhang lupa lang, sya naman ay may kagandahang mala anghel sa kalangitan. Filipino ang unang subject, meron  na akong classcard at sinusulatan ko na, at bigla nya akong kinalabit, nanghihingi sya ng classcard kasi wala pa syang ganun. Binigyan ko naman, pagkatapos magsulat ay nagpakilala sa harapan ng klase at ako na ang magpapakilala.

"Ako po si Lando Punongbayan, pwede nyo akong tawaging MAYOR"


Tawanan ang buong klase, hindi ata nila na gets na Punongbayan ang tagalog ng Mayor. Natapos ang klase at bigla akong kinamayan ni Miraflor, sabi nya "Ako si Miraflor, kanina habang nagsasalita ako hindi ka naman nakikinig hehe" Nagsorry agad ako, at napakamot ng ulo. Nagyaya sya na kung gusto kong kumain, libre daw nya at pwede ko ba daw syang samahan sa registrars para kunin ang classcard nya. No choice, wala din naman akong gagawin at wala pa akong kakilala. Walang pagdadalawang isip ay agad akong pumayag sabay sabi na "Nakakahiya naman, pero tara" tumawa sya kasi naman daw mahihiya pa ako sabay papayag din pala. Lakad na kami papuntang registrars, biglang may nakabangga sa kanya at nalaglag ang gamit nya, nagsorry yung lalake "Pre sorry nabangga ko girlfriend mo" Nagkatinginan kami at nagtawanan, pagkamalan ba kaming mag-syota!? Ako natawa ako dahil imposibleng magkaroon ng magandang syota ang tulad ko, siguro sya natawa ay dahil imposibleng magkaroon ng syotang syokoy ang babaeng maganda. Tinulungan ko syang ayusin ang gamit nya at nagpatuloy kaming maglakad papunta sa registrars office. Biglang bumungad sa amin yung masungit na  babae sa loob, ewan ko ba kung ano ang trabaho nya dun, mukha syang amazona

Kinatok ko ang bintana, biglang nagtaray yung babaeng mukhang amazona. Tumaas agad ang tono ng boses nya, ako naman mahina ang boses, humingi ako ng classcard binigay yung listahan ng klase ni Miraflor at binigay sa akin ang classcard na may kasamang taas kilay at pabulong-bulong galing sa babaeng mukhang amazona. Dahil sa pagkuha ko ng classcard nya ay naging close kami, at nagkahulugan na ng loob, lagi ko na syang hinahatid pauwi, minsan ililibre ko sya sa fishbolan, kung may pera ice cream lang. At bigla na lang nya akong iniwan noong 2nd year, lumipat na ng school, hindi ko alam kung bakit. Baka may iba na syang gusto at sinundan nya, ako naman dito na lang hindi ako tanga para magpalipat lipat ng school para lang sa babae.

Ngayon tumawag sya sinagot ko ang cellphone:

["Hello, sino to?"
"Lando, hindi mo ba kilala boses ko?"
"Sino nga to?"
"Si Mirz, namiss na kita."
"Namiss din naman kita, kumusta na?"
"Heto, malungkot, ikaw ba?"
"Okay lang ako Mirz, bat ka naman malungkot?"
"Namimiss na kita"
"..."
"Hmm bakit?"
"Namiss ko ang kakulitan mo"
"Haha, kakulitan ko lang pala ang namiss mo eh"
"Oo, busy ka ba?"
"Hindi naman, pero hindi talaga ako masaya, namiss mo lang ang kakulitan ko at hindi ako ang namiss mo haha"
"Syempre alam na yun, namiss din kita no"
"Ang tagal din nating hindi nakapag-usap Mirz"
"Onga Mayor, may itatanong sana ako"
"Oh ano naman yon?"
"Lando, bat ka nawala dati, bat ka sumuko?"
"Hindi ako ang sumuko, iniwan mo ako, ano pang gagawin ko, ikaw na mismo ang lumayo, hindi ako sumuko, nakipaglaban ako sa nararamdaman ko, kahit may nagustuhan ako, ikaw padin ang hinahanap ko, pero hindi ko mahanap sa iba."
"Eh kasi naman Lando, akala ko sumuko ka na, ano kaya kung maging tayo? Masaya kaya?"
"Oo naman masaya yun, sigurado ako"
"Lando..."
"Mirz"
"Bigyan kita ng chance Lando"
"Mirz, mukhang hindi tama to. Pero mahal padin kita Mirz"
"Bakit naman, binibigyan na kita ng chance"
"Malayo ka sa akin, hindi tayo magkasama, tapos kakagat ako sa offer mo na to, parang nanlalamang na ako"
"Hindi, binibigyan kita ng chance"
"Ang chance dapat binibigay sa taong deserving"
"Lando naman eh *humihikbi*"
"Wag kang umiyak dyan, hindi dapat iyakan ang tulad ko. Hindi sa nag aassume ako na magiging tayo, pero kung magiging tayo at nagbreak, magkakailangan, magkakaroon ng balakid sa pagkakaibigan. Masaya na ako na sa ganitong estado"
"Kasi naman Lando, binibigyan na kita ng chance"
"Salamat na lang Mirz sa binigay mong offer, kahit paano napangiti mo ako, espesyal ka sa akin, kaibigan kita, mahal kita, mahalaga ka sa puso ko"
"Sige kung ganyan ang gusto mo, wala na akong magagawa Lando, nasaktan kita kaya siguro ayaw mo muna."
"Darating din ang araw na magiging masaya tayo"]

Naputol ang tawag at lumabas na ako ng banyo, nakaupo lang si Mariel sa upuan habang nanunuod ng cartoons kasama si Neneng. Enjoy silang dalawa. Nilapitan ko sila at tinignan, nagtawanan lang kami. Umupo na din ako at nanuod patuloy kong inisip ang sinabi ni Mirz, naguguluhan ako, iwan ko kaya si Mariel para kay Mirz, si Mirz nag offer na, si Mariel hindi naman. Pero ayaw kong mawala si Mirz at Mariel sa akin. Babaero na kung tawagin akong babaero, napupunit ako sa dalawa. Mahal ko si Mariel dapat labanan ko tong tukso na ito.

XVII. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Naglakad kami pauwi sa bahay, tutal malapit naman ang bahay at sanay sa lakaran tong si Mariel ewan ko lang kay Neneng kung kaya nya pa maglakad o magpapakarga na sa akin. Pero sa tingin ko enjoy naman tong bata at nakangiti ba habang napapapikit dahil tumitingala sya at nasisinagan ang mata nya. Pinagsabihan kong wag syang tumingin sa araw at mabubulag sya. Si Mariel naman tinitignan din si Mariel pero halatang wala syang interes sa mga oras na yon, dahil nakatuon ang atensyon nya kay Neneng. Mahilig sa bata si Mariel lalo na kapag daw bibo, minsan nga yung batang pulubi dun sa tapat ng school ay nanlilimos sa kanya, pero inutusan ko yung bata na kumanta. Una nagalit sa akin si Mariel pero nang kumanta na ang bata ay biglang napangiti sya at hindi mapigil ang tuwa, hinatak nya ang bata sa pinaka malapit na bakeshop at binilan nya ng tinapay at inuman, at binigyan nya pa ng limang daang piso.
Kung kasing buti ni Mariel lahat ng tao sa mga pulubi, tiyak walang pulubing naka yapak lahat naka Havaianas tapos naka tshirt ng Artwork at naka pabango ng Penshoppe. Talagang maawain si Mariel sa mahihirap, kahit mayaman kasi sya hindi sya nandidiring humawak sa mga batang yagit, hindi katulad ko na mahirap din eh mas maarte pa ako sa ipis. Kung sino pa ang tulad kong dukha yun pa ang maarte. Lagi nga akong may dalang hand sanitizer eh. Pero walang powder para sa mukha, walang salamin, na katulad ng ibang lalake na malandi pa sa kambing kung mag-ayos ng sarili. Tanging pinang didipensa lang nila ay kailangan daw mukha kang malinis at presintable. Eh paano ka magiging mukhang presintable at malinis kung maya maya kang nag lalagay ng pulbos sa mukha mo, baka akalain na aattend ka sa isang Halloween Party.
Malapit na sa bahay na kulay pink ang bakod na mukhang dinekwat namin sa MMDA pink fences, pero sabi ko nga chicken wire yan na pininturahan ni Nanay ng pink. Kaya kung lalabas kami ni Tatay ay nahihiya kami sa bakod namin, mukha tuloy kaming magnanakaw ng pink fences. Halos alas dos na ng hapon pumasok na kami sa loob ng bahay, si Neneng diretso sa kwarto nila Nanay at Tatay. Tinawag nya siguro si Mariel naman pinaupo ko lang muna at magpahinga sya sandali dahil mainit at naglakad kami baka napagod sya, ako naman kumuha ng electric fan at itinutok sa kanya. Nililipad ang buhok nyang akala mo'y pinaliguan sa pinaka mahal na shampoo, ang nipis ng hibla ng buhok nya, pero maganda ang bagsak. Ano ba tong pinagsasabi ko, mukha tuloy akong hair expert, hindi ako si Ricky Reyes ah. Nilabas ko sa pridyider ang 1.5 litro na Pepsi, kahapon ko pa to binili buti na lang hindi ko ininom kahapon, dahil nagkape na lang ako.
Lumabas na si Nanay at si Tatay, nag mano ako sabay sabing:
"Nay, Tay sya si Mariel yung kasamahan ko sa trabaho at kaklase ko din at kaibigan ko sya nung elementary. Buti nga nakita ko sya ulit, hehehe."
Si Tatay naman may pasimpleng tirada:
"Oh hija, masaya ba at masarap ba maging boyfriend tong anak ko? Alam mo bang ikaw pa lang ang dinala nyang babae dito, sabi ko noon wag muna syang makikipag relasyon, pero sa tulad mong maganda at alam kong mabait ka sa itsura palang, payag na ako."
Sumagot ako ng may halong inis:
"Tay kaibigan ko lang sya...Basta po."
Si Nanay naman kinamusta lang si Mariel at nag iwan ng onteng salita ewan ko kung bakit:
"Hija, kumusta? Matino ba to sa school at sa trabaho? Kung hindi sabihin mo sa akin at pipingutin ko yan."
Tumawa si Mariel at sumagot:
"Mabait po sya sa school at trabaho, kaso palaging late hahaha. Hindi ko po sya nobyo magkaibigan lang po talaga kami, as in close friend ko po sya, pwede na ding best friend."
Natigil ang usapan, binuksan ni Nanay ang tv, si Tatay nagluto na ng pagkain, kahit alam na nilang kumain kami, gusto padin nila pakain si Mariel, magaling magluto ang Tatay ko, bukod sa magaling sa pagaayos ng kuryente master chef ng bahay yan, talo pa nga nya si Nanay sa pag gayat ng mga gulay.

XVI. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Nagyaya ako kay Mariel kung gusto nyang pumunta ng bahay, gusto ko din kasi syang ipakilala kay Nanay at Tatay. Pero bat ko nga ba gagawin to? Hindi ko naman sya syota, hindi ko din sya nililigawan? Unang beses ko pa lang gagawin na magpakilala at magdala ng babae sa bahay sa buong buhay ko. Katakot takot na kaba ang bumabalot sa isipan ko, kung okay lang ba sa magulang ko na magdala ako ng babae sa bahay. Sabi kasi nila na wag akong magkaroon ng nobya kung nag-aaral pa lang, dapat daw tapusin ko ang pag-aaral bago ang manligaw. Panira daw sa pag-aaral ang pumasok sa isang relasyon. Minsan daw kasi, ito na yung nagiging mitsa ng katamaran, o kaya naman naguguluhan ka daw kapag magkaaway kayo ng syota mo at na aapektuhan ang pagsagot mo sa quiz o exam.

Para sa akin lang sino ba namang tanga ang hahayaan ang relasyon nila na mag away palagi.
Pero wala nga daw na perpektong relasyon, bawat relasyon laging may away. Kung wala daw away ay parang walang selos na nararamdaman, at mabuti daw ang magselos at wag lang daw sobra. Kung nagseselos ka daw kasi, ibig sabihin nun ayaw mo mapunta ang mahal mo sa iba, at handa kang makipagsuntukan sa pitong lasing na may dalang baril at panaksak, bawat putok at saksak daw kakayanin mong tanggapin sa ngalan ng pagmamahal.

Eh para naman tanga yun, bat si Tatay, nasaksak, hindi naman sa ngalan ng pag-ibig, sa ngalan ng alak. Nag iinuman kasi sila, tapos bigla syang kumanta, hindi naman My Way ang kinanta nya, kung yun ang kinanta nya, kami na lang ni Nanay ang nabubuhay ngayon.

Ito naman si Neneng hawak ko ang kaliwang kamay, tapos hawak ni Mariel ang kanang kamay ng bata. Parang one big o small happy family kami. Kinikilig ako at naiisip ko na ang future naming dalawa. At magsasama kami ng matiwasay at hindi gumagamit ng dahas at purong pag-ibig at respeto ang bubukal sa aming mga puso. Lets go back to reality, wow kaya ko pala mag english, kaso kapiranggot lang. Tuwang tuwa si Neneng, sabi nya:

"Ikaw Kuya Lando, ikaw dade ko, ikaw Ate Mariel, ikaw mame ko" Sabay dinikit nya ang kamay namin. Tumawa sya na parang binigyan mo ng isang supot ng tsokolate.

Ito talagang batang ito, pilya. Pero salamat sa ginawa nya kinilig ako at sa unang pagkakataon, nahawakan at dumikit na ang kamay ko sa kanya, matagal ko ng inaasam ito at sa wakas nangyari na. Pwede na akong....ayaw kong mamamatay. Pwede na akong kiligin ng todo-todo. As in yung boom na boom na kilig. Habang naglalakad kami ay hiniram ni Neneng ang phone ni Mariel at akmang kukuhaan kami ng larawan. Sabi ni Mariel:

"Kukuhaan mo ba kami? Akin na ayusin ko"

Naayos ang camera ng phone at kinuhaan kami ni Neneng, ito talagang batang to, nagsisilbing tulay sa isang tulad ko na ilog na kung saan papadaloy at tatangayin. Buti na lang nandito tong batang ito kung hindi ako makakapag ani ng pogi points.

XV. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Nagtext ang Nanay ko.
"Anak, ingatan mo yang si Neneng wag mong gugutumin yan"
Agad akong nagreply.
"op0 nay.. Ksma k0 si Mariel mkaen n kme."

Si Mariel naman parang tinopak na naman, nawala ang ngiti sa labi nya, si Neneng masayang naglalaro dun kasama ang ibang bata. Natanggal ang kulit ko nang makita ko ang labi nya na naglapat at mukhang ruler dahil diretsong diretso. Sobrang natahimik ako hindi ko alam ang maaring maging kasunod nito. Pwede syang mag walk out na hindi naman nya ginagawa sa akin, pwede din syang sumigaw at murahin ako pero hindi pa naman nya to nagawa sa akin. Pwede din syang mag amok at balian ako ng buto, wag nya sana tong gawin sa akin. Pwede din syang umiyak agad, nakita ko na sya kung paano umiyak at nadudurog ang puso ko dahil hindi ko alam ang gagawin para patahimikin sya. Ewan ko ba sa twing nakakakita ako ng babaeng umiiyak, hindi ko makaya silang tignan. Nanlalambot ang tuhod ko, hindi ko alam bakit. Naalala ko dati nung nag-away si Tatay at si Nanay. Inambahan ni Tatay si Nanay dahil sa sobrang galit, nakita ko ng unang beses kung paano humagulgol si Nanay, at gusto kong labanan si Tatay kaso naisip kong hindi tama, tatay ko padin sya. Halos hindi na makahinga ang nanay ko sa kakaiyak, ako naman natataranta kung ano ang gagawin ko. Yayakapin ko ba, o hihimasin ang likod. Ganyan din ang naramdaman ko nung kay Mariel, umalis na lang ako. Hindi ko alam mag comfort ng babae, ano ba naman ako, torpe na tanga pa.

Tumayo na si Mariel, hindi na pwedeng maging torpe. Hinawakan ko ang kamay nya at sinabi ko saan sya pupunta ang tanging sagot nya.
"Wag mo akong hawakan Lando, gago ka, bitawan mo ako ihing-ihi na ako"
Napuno ng hahahahahahahahahahahaha ang isip ko at halos namula ako sa kakapigil ng tawa ko agad ko syang binitawan at bumungisngis ako at hindi ko na mapigilan tumawa ako ng malakas. Nakapasok na si Mariel sa banyo nung oras na yon, tawa padin ako ng tawa pinagtinginan ako ng mga tao doon at nahiya ako, halos lahat nakatingin sa akin mula sa security guard, cashier, manager, matanda, kahit mga batang kasama ni Neneng nakatingin sa akin. Nakakahiya ang pag tawa ko simula ngayon hindi na ako tatawa ng malakas, pero baka hindi sila nainis sa ginawa ko, iniisip siguro nilang baliw ako dahil tumatawa akong mag-isa. Pero bahala sila, kung alam lang nila hahaha.

Lumabas na si Mariel nakangiti na ulit, akala ko tinopak na naman yun pala naiihi lang sya sabi nya puntahan daw namin si Neneng dahil tapos naman na daw kami kumain ay panuorin namin ang bata habang naglalaro. Payag naman ako. Habang nanunuod sa mga bata nagkwento ako kay Mariel tungkol sa kabataan ko. Sabi ko.
"Alam mo ba Mariel, mapait ang kabataan ko. Wala akong kapatid, ako lang. Kaya kung malungkot ako wala akong kalaro, kung meron man si Tatay. Wala din akong laruan, laruan ko lang yung mga pitsa piraso ng kahoy, goma, at kahit anong makita ko sa bahay. Minsan nga si Tatay nanghahanap ng kung anu-anong bagay tapos gagawin nyang laruan ko, may nagawa din syang simpleng laruan. Yung kotseng de baterya, inayos nya yon at ginawa nyang robot. Binaklas nya at nilagyan ng glue, instant Voltes V yun, eh ikaw musta pagkabata mo?"
Napangiti si Mariel sa kwento ko sya naman ang magkukwento.
"Alam mo naman na laki ako sa Amerika, lagi lang akong nasa bahay. School bahay simbahan lang ang lagi naming pinupuntahan. May sakit kasi ako noong bata ako, at ayaw din ng dad ko na ma bully ako. Alam mo naman sa Amerika, mga bata don kakaiba, hindi katulad ng mga pinoy na likas na mabait, kung magkakaboyfriend nga ako gusto ko padin Filipino."
Ngumiti na lang ako at pasimpleng nagsabi na:
"Ang cute ng mga bata, sana magka anak na ako" binatukan ako ni Mariel sabay tawa.

XIV. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Tinimplahan ko ng gatas tong pamangkin ko, hindi ko lang alam kung sa baso na sya umiinom. Eh para maiba nilagyan ko ng straw ang gatas nyang nasa baso, pagkabigay ko sakanya sabi ay parang Jollibee daw. Para naman matuwa talaga sya nagsuot na lang ako ng uniporme ko, tapos nagluto ako ng sinangag at nilagay ko sa tray, kunwari nag order sya ng pagkain, at ako ang food server. Naka ngiti sya sa akin, nilapitan nya ako at niyakap sabay bulong sa akin ng “I lab yu kuya.” Ako naman napangiti na lang dahil ang sarap ng pakiramdam na meron kang kapatid na bata, kahit makulit eh kapag pinatawa mo talagang tatawa.

Napag aralan ko sa psychology nung first year college ako, pero nakalimutan ko na yung tawag, yung bata daw alukin mo ng bente pesos at tatlong piso, pipiliin daw nung bata yung tatlong piso. Eh para mapantunayan ko sinubukan ko sa pamangkin ko, pinakita ko yung bente pesos, at tatlong piso. Sabi ko kumuha sya, aba sinagot ba naman ako na “Bakit kuya meron kang bente tres pesos? Sayo yan eh, ayaw ko kumuha.” Ang inaasahan kong pagkuha nya sa tres ay hindi nangyari, nagulat ako marunong na syang magbilang sa bata nyang edad, ako ata naka ilang palo pa si Nanay sa akin, sumbong ako ng sumbong kay Tatay na pinalo ako ni Nanay dahil hindi ako nagbibilang, pipingunitin naman ako ni Tatay at dadalin ako kay Nanay.

Eh dahil naman bibo tong pamangkin ko tinanong ko kung nasaan si Tatay at Nanay, sumagot sya agad, nagpunta daw ng palengke nagtinda daw, uuwi daw ng alas dose ng tanghali. Nako tong bata na to, madaldal madaming alam agad bata pa lang. Medyo tinatamad na ako dito sa bahay, eh bagong ligo naman ako punta na lang kaming Mcdo. Iwanan ko na lang sila ng sulat na dinala ko itong bata. Text ko na din tong si Mariel.

“Mariel, hehe, pwd 12 n lng tau mgkita sa mcd0?? My ksma ak0ng girl.. hehe, pnta k n dali..”

“Gago ka Lando, :( sino yang kasama mo?”

“Bsta pnta k na lng hehe..”

Hehehe halatang selos agad tong si Mariel sa sinabi ko. Pero hindi padin ako ready na sabihin na mahal ko sya, i eenjoy ko na lang kung anong meron na namamagitan sa aming dalawa. Masaya naman kami eh, kahit hindi kami. Okay na din. Kahit walang lambingan. Okay na din. Pero parang kinukundisyon ko lang ang isip ko na okay lang, hindi naman ako tanga, mas gusto kong maging kami na lang at hindi ko sya papakawalan. Pero baka naman pag sinabi kong MAHAL KITA MARIEL AT HINDI KITA PAPAKAWALAN, baka pumasok sa isip nya na ilalagay ko sya sa isang kural, para makatakas sya sisipain nya yung kural at ako naman ang sisipain nya. Lagi ko nalang naiisip na sisipain nya ako, paano ba naman kasi, kapag naglalakad kami yan palagi ang kinukwento nya ang mga bagay tungkol sa mundo ng martial arts, eh hindi ko tipo yung manakit, mas gusto ko pang manuod ng home shopping network na nagbebenta ng pampalaki ng boobs, kaysa manood ng boxing o ufc.

Naka dating na din sa mcdo, sabi ni Mariel wait lang daw ng 5 minutes at malapit na sya. biglang may nagtext.

“Sino ba kasi yang kasama mo? Naiinis na ako.”

“Bsta, wg k mainis..”

Isang malakas na tawa ang narinig ko, sya na pala yon. Natawa ata sya dahil kala nya babaeng dalaga na ang kasama ko, yung pamangkin ko lang ang kasama ko. Lumapit sya at kinausap ang pamangkin ko, tinanong ni Mariel kung ano ang pangalan ng pamangkin ko bibong bibo sumagot with matching ngiti“Ako si Neneng, ikaw ano pangalan mo?” tuwang tuwa si Mariel at sinabi nya ang pangalan nya ako naman biglan sumabat “Tagal tagal ko ng tinatanong anong pangalan mo hindi ka sumasagot! Hahaha”Tawanan lang kami, nag order na ako ng float yun muna. Tapos burger at isang kiddie meal para kay Neneng. Tuwang tuwa ang bata, dahil sa probinsya puro kalabaw ang kalaro nya, ngayon laruan na talaga ang nilalaro nya.

XIII. BABASAHIN MO BA O DEDEDMAHIN MO LANG? [MINSAN LANG AKO MAGPARAMDAM]

Tirik na ang araw ng magising ako mula sa pag katulog ng lasing, binuhat pala ako ni Tatay. Pero amoy suka ako, hindi na ako pinaliguan, malaki na kasi ako. May kakaiba lang akong nararamdaman sa bulsa ko, may bato. Teka ito yung kagabi na sinisipa sipa ko ah at sabi ko pa gagawin ko itong sign, kung maiuuwi ko ito matutulog ako sa pag-aaral. Ibig sabihin matutuloy! Yes! Pero ayaw kong umasa sa sign, basta gagawa na lang kami ng paraan. Mag almusal na ba ako o maligo? Amoy suka talaga ako, nandidiri ako sa sarili ko, hindi na talaga ako iinom pang muli hindi ko naman pala kaya. Sino ba kasing nag udyok sa akin na laklakin ang alak ng bote at yakapin ang espiritu nito. Tinamaan ako ng libog kagabi, hindi ko na ililihim yon. Gusto ko na makatikim ng luto ng Diyos, pero parang may force field na humarang. At narinig ko ata ang tilaok ng manok ni San Pedro. Teka maliligo na ako. Hindi ko matiis tong amoy ko.

Ramdam ko ang init sa loob ng banyo, kasi yero lang at walang kisame ang banyo. Ang banyo ay nasa labas ng bahay, gawa sa “Fly wood” daw sabi ni Nanay. Trapal, yero, pvc pipe, at tira tirang hollow blocks. Si Tatay ang gumawa nyan, astig nga eh. Ang mayayaman, walang banyo sa labas ng bahay. 

Umandar na naman ang katamaran ko, naupo ako sa inidoro at nagmuni muni, nag isip, nangarap na bati na kami ni Mariel. Nag awol nga pala ako, nako laking problema to. Bukas papasok na ako sa trabaho. Umabsent din ako sa klase. Dapat maayos ko na to. Pero gusto ko muna managinip ng gising habang naka upo sa trono ko at nagbabagsak ng mga troso. Sarap siguro ng pakiramdam kapag hawak ko ang kaay ni Mariel, tapos hinahalikan ko ang pisngi at labi nya, sabay yayakap sya sa akin ng mahigpit. Mahigpit kaya sya? Baka sipain ako ng napaka tindi sa mukha nun. Nakwento nya pa sa akin na panatiko daw sya ng UFC. Brutal daw na labanan yon! Nako nakakatakot, baka buntalin talaga nya ako, pero hindi naman nya magagawa yon kung mahal nya ako. Dapat mahalin nya ako, pero ayaw kong umasa. Teka makaligo na nga.

________________________________

Ano na kayang nagyayari kay Lando? Miss ko na sya nagsisisi ako sa mga nasabi ko sakanya. Mahal ko naman sya, bat ko sya inaway. Minsan talaga hindi ko maintindihan ang sarili ko, nandyan na nga papakawalan ko pa. Noong high school pa, sya na yung lalaki na laging kong tinitignan, hindi dahil nagagwapuhan ako sa kanya, hindi naman sya kagwapuhan talaga, pero there’s something sa kanya. I love the way he smile. Lalo na kapag makikita nya akong nakatingin sa kanya sabay ngiginit sya. Sobrang kilig ako. Hmm, text ko kaya sya? Kaso baka walang load. Loadan ko na lang sya, sisingilin ko naman sya eh.

“Mayor? Sorry na. Can we talk? Kita tayo, please hindi ko kaya na hindi ka makausap at makita. I miss you.”

Utusan ko na lang si manang, para loadan kami.

“Ma’am okay na po yung load”

Text ko sya ulit.

“Mayor, niloadan na kita, text ka na please, 15 minutes na akong naghihintay sa text mo”

“Ay, mariel!! s0ri late reply, kktp0s k0 lng mlig0 ehh.. Slmat s l0ad bbyran ko ito, kita tayo bukas ahh, sa mcd0 na lng hehe”

Sa wakas nag text na ang lalaking matagal ko ng minamahal. 

___________________________

Yeah ang saya. Nag text sya! Pero nakakahiya dahil sya pa ang nagload, di bale babayaran ko na lang sya at may P400 pa naman ako ililibre ko sya. Ang saya talaga oh kapag sinuswerte ka naman. Wala na siguro ang tampo nya. 

Pag ka bihis ko nakita ko ang pamangkin ko, lumapit sya niyakap ako. Inamoy nya ako, bango daw. Kinurot ko naman pisngi nya sabay kinarga, lumabas kami binilan ko sya ng paborito nyang kendi. Alam kong hindi dapat binibigyan ng kendi to, dahil masisira agad ang ipin nya, di bale paminsan minsan lang. At himala wala na naman sina Tatay at Nanay, san na naman kaya sila nagpunta?